koncert
dorośli
Transmisja z koncertu
na otwarcie
Muzeum Historii Polski
Informacje o wydarzeniu
01. Kiedy?
28/09/2023
godz. 19:00
02. Gdzie?
transmisja online
03. Ceny biletów
transmisja online 0 zł
28 września 2023 w nowym gmachu Muzeum Historii Polski odbędzie się koncert z okazji otwarcia siedziby Muzeum na warszawskiej Cytadeli. W części pierwszej usłyszymy preludia, mazurki, ballady, scherza, cokturny Fryderyka Chopina w wykonaniu pianistów Janusza Olejniczaka i Tomasza Rittera. W części drugiej odbędzie się nadzwyczajne wykonanie Polskiego Requiem Krzysztofa Pendereckiego przez Chór Filharmonii Krakowskiej oraz Polską Orkiestrę Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa pod dyrekcją Kirilla Karabitsa. Transmisja z koncertu będzie dostępna w TVP Kultura oraz w programie 2. Polskiego Radia.
Część I
Fryderyk Chopin
preludia, mazurki, ballady, scherza, nokturny
Wystąpią:
Tomasz Ritter - fortepian historyczny z czasów kompozytora
Janusz Olejniczak - fortepian współczesny
Fryderyk Chopin
preludia, mazurki, ballady, scherza, nokturny
Wystąpią:
Tomasz Ritter - fortepian historyczny z czasów kompozytora
Janusz Olejniczak - fortepian współczesny
Janusz Olejniczak - pianista
Laureat VI nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, finalista Międzynarodowego Konkursu Młodych Wykonawców "Concertino Praha”, laureat IV nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Alfredo Caselli w Neapolu. Studiował w Paryżu u Konstantego Schmaelinga i Witolda Małcużyńskiego. Ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Barbary Hesse-Bukowskiej. Studia podyplomowe odbył u Wiktora Mierżanowa w Warszawie i Paula Badury-Skody w Essen. Występował niemal we wszystkich krajach Europy oraz w Japonii, obu Amerykach, Australii i na Kubie; brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w Dusznikach, Warszawie, Mariańskich Laźniach, Nohant, Aix-en-Provence i in. Partnerowali mu dyrygenci: Witold Rowicki, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Charles Dutoit, Grzegorz Nowak, Andrzej Markowski i in. W 1997 r. dał prawykonanie światowe Valse Boston na fortepian i orkiestrę Giji Kanczelego. Autor nagrań dla rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych w Polsce, Francji, Słowacji i Japonii. Autor ścieżki dźwiękowej do filmów: Chopin, pragnienie miłości Jerzego Antczaka oraz Pianista Romana Polańskiego. Występował w Warszawie podczas festiwalu "Chopin i jego Europa". Ma na kocie dwa albumy muzyczne.
Tomasz Ritter - pianista
Zwycięzca I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych w Warszawie (2018), laureat wielu konkursów, m.in. IX Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów „Artur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy. Nominowany do „Paszportów Polityki” oraz do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej”. Dwukrotny stypendysta programu „Młoda Polska” (2019, 2023). W 2019 ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Wykonawstwa Historycznego i Współczesnego w Moskiewskim Konserwatorium im. P. Czajkowskiego. W latach 2019-2021 odbył studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu u H. Rutkowskiego oraz M. van Delfta, które ukończył z wyróżnieniem. Koncertuje w wielu krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Japonii. Brał udział w wielu festiwalach muzycznych występując solo, kameralnie oraz z towarzyszeniem orkiestry. Współpracował m.in. z Orkiestrą XVIII wieku, {oh} Orkiestrą Historyczną, Bach Collegium Japan, Sinvonią Varsovią, Orkiestrą PR „Amadeus” pod batutą takich dyrygentów jak M. Suzuki, J. Maksymiuk, A. Duczmal, Ł.Borowicz, G. Nowak. Kamerlanie występował m.in. z Kwartetem Martinu, Stradivari Quartett, Royal String Quartet, K. A. Kulką i T. Strahlem, S. Tararą oraz B. Csalogiem. Wydał trzy albumy muzyczne.
Część II
Krzysztof Penderecki
Polskie Requiem
Wystąpią:
Iwona Hossa - sopran
Krzysztof Penderecki
Polskie Requiem
Wystąpią:
Iwona Hossa - sopran
Anna Lubańska - mezzosopran
Rafał Bartmiński- tenor
Piotr Nowacki- bas
Dyrygent – Kirill Karabits
Chór Filharmonii im. Karola Szymanowskiego
w Krakowie
kierownik Chóru: Piotr Piwko
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
im. Jerzego Semkowa
w Krakowie
kierownik Chóru: Piotr Piwko
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
im. Jerzego Semkowa
Polskie Requiem – świadek historii Polski
Światowa premiera utworu miała miejsce w Stuttgarcie 28 września 1984 roku. Skomponowanie Polskiego Requiem „ku pokrzepieniu serc” w czasach narodzin „Solidarności” było bez wątpienia aktem odwagi Kompozytora, który postanowił dedykować swoje dzieło Polsce.
„Gdybym jako dziecko nie przeżył wojny, bardzo krwawej również dla naszej rodziny, bo kilka osób zostało zamordowanych, nie byłbym w stanie napisać takiego utworu"
Prawda o polskiej historii
Dedykacje, którymi zostały opatrzone kolejne części utworu, przywołują przemilczaną przez lata prawdę o doświadczeniach polskiej historii i wskazują na heroiczne świadectwa wiary w wartości najwyższe.
Dwie części utworu powstały w związku z wydarzeniami lat 1980-1981. Lament Lacrimosa został napisany na prośbę Solidarności na uroczystość odsłonięcia pomnika Ofiar Grudnia 70, symbolizującego walkę robotników z komunistyczną władzą. Wykonanie utworu 16 grudnia 1980 roku w Gdańsku podczas uroczystości, która zgromadziła blisko 2 miliony ludzi, stało się manifestacją siły Solidarności.
Na wieść o śmierci Stefana Wyszyńskiego w maju roku następnego, Penderecki skomponował modlitwę błagalną Agnus Dei na chór a cappella. Wykonana ona została podczas uroczystości żałobnych Prymasa Tysiąclecia, którego nieugięta postawa w obronie wartości duchowych przeciwko władzy totalitarnej miała istotny wpływ na świadomość Polaków.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w wyobraźni kompozytora krystalizował się zamysł stworzenia wielkiej formy kantatowo-oratoryjnej jako świadectwa pamięci tragicznych wydarzeń polskiej historii. Zgodnie z tradycją gatunku requiem Penderecki sięgnął do kolejnych tekstów liturgii mszy żałobnej. Pierwszą część sekwencji Dies irae zadedykował Powstaniu Warszawskiemu – bohaterskiej i tragicznej walce o niepodległość, której pamięć była niszczona przez komunistów. Drugą – Recordare Jesu pie – poświęcił pamięci ofiary życia Ojca Kolbego w Auschwitz. Część Libera me, Domine, oparta na tekście responsorium i poprzedzająca finał Polskiego Requiem, przywoływała tragedię Katynia – zatajaną przez lata prawdę o dokonanym przez sowieckie władze mordzie tysięcy oficerów polskich.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości kompozytor włączył do Polskiego Requiem pochwalne Sanctus, które przesunęło punkt ciężkości utworu w stronę symbolicznej „sfery światła”. Wreszcie, skomponowana w roku 2005 po śmierci Papieża Polaka, Chaconne in memoria del Giovanni Paolo II zamknęła ostatecznie całość Polskiego Requiem.
Dwie części utworu powstały w związku z wydarzeniami lat 1980-1981. Lament Lacrimosa został napisany na prośbę Solidarności na uroczystość odsłonięcia pomnika Ofiar Grudnia 70, symbolizującego walkę robotników z komunistyczną władzą. Wykonanie utworu 16 grudnia 1980 roku w Gdańsku podczas uroczystości, która zgromadziła blisko 2 miliony ludzi, stało się manifestacją siły Solidarności.
Na wieść o śmierci Stefana Wyszyńskiego w maju roku następnego, Penderecki skomponował modlitwę błagalną Agnus Dei na chór a cappella. Wykonana ona została podczas uroczystości żałobnych Prymasa Tysiąclecia, którego nieugięta postawa w obronie wartości duchowych przeciwko władzy totalitarnej miała istotny wpływ na świadomość Polaków.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w wyobraźni kompozytora krystalizował się zamysł stworzenia wielkiej formy kantatowo-oratoryjnej jako świadectwa pamięci tragicznych wydarzeń polskiej historii. Zgodnie z tradycją gatunku requiem Penderecki sięgnął do kolejnych tekstów liturgii mszy żałobnej. Pierwszą część sekwencji Dies irae zadedykował Powstaniu Warszawskiemu – bohaterskiej i tragicznej walce o niepodległość, której pamięć była niszczona przez komunistów. Drugą – Recordare Jesu pie – poświęcił pamięci ofiary życia Ojca Kolbego w Auschwitz. Część Libera me, Domine, oparta na tekście responsorium i poprzedzająca finał Polskiego Requiem, przywoływała tragedię Katynia – zatajaną przez lata prawdę o dokonanym przez sowieckie władze mordzie tysięcy oficerów polskich.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości kompozytor włączył do Polskiego Requiem pochwalne Sanctus, które przesunęło punkt ciężkości utworu w stronę symbolicznej „sfery światła”. Wreszcie, skomponowana w roku 2005 po śmierci Papieża Polaka, Chaconne in memoria del Giovanni Paolo II zamknęła ostatecznie całość Polskiego Requiem.
Iwona Hossa (sopran)
Jest zaliczana do czołowych sopranistek swojego pokolenia. Jej kunszt wokalny podziwiano w wielu miejscach na świecie. Absolwentka Wydziału Wokalno – Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu, którą ukończyła z wyróżnieniem w klasie prof. Ewy Wdowickiej (1998). Jako solistka związana jest z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie. Współpracuje z wieloma teatrami operowymi w Polsce i za granicą. Laureatka Grand Prix i Złotego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Marii Callas w Atenach, III nagrody oraz specjalnej Nagrody Mozartowskiej na 6. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Ady Sari w Nowym Sączu, Konkursu Finalistów Międzynarodowych Konkursów Wokalnych „Orfeo” w Hanowerze. Zdobywczyni Bursztynowego Pierścienia za rolę Konstancji w Uprowadzeniu z Seraju W. A. Mozarta, Medalu Młodej Sztuki za osiągnięcia na scenach operowych, Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego za rolę Hanny w Strasznym Dworze S. Moniuszki (TW – ON). Występowała pod batutą takich dyrygentów, jak David Lloyd-Jones, David Agler, Maurizio Benini, Gabriel Chmura, Charles Dutoit, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Jerzy Maksymiuk, John Neschling, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Stanisław Skrowaczewski, Antoni Wit.
Anna Lubańska (mezzosopran)
Ukończyła z wyróżnieniem Warszawską Akademię Muzyczną w klasie Krystyny Szostek-Radkowej. Jest laureatką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Ady Sari, gdzie otrzymała I nagrodę i trzy wyróżnienia. Do najważniejszych ról w jej repertuarze, które wykonywała na deskach Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, należą: Księżniczka Eboli w „Don Carlos”, Amneris w „Aidzie” i Fenena w „Nabucco” Giuseppe Verdiego, a także Herodiada w „Salome” Richarda Straussa, Jadwiga w „Strasznym Dworze Stanisława Moniuszki, Matka Ubu w „Ubu Rex” Krzysztofa Pendereckiego oraz Olga w „Eugeniuszu Onieginie” Piotra Czajkowskiego i Suzuki w „Madama Butterfly” Giacomo Pucciniego. Jest cenioną interpretatorką pieśni. Od 1993 roku jest stale związana z Teatrem Wielkim - Operą Narodową i z tym zespołem występowała między innymi na scenie Moskiewskiego Teatru Balszoj, na Festiwalu Operowym w Wiesbaden, na Festiwalu Afrodyty na Cyprze. Niezależnie od tego śpiewała na scenach operowych i estradach w Japoni, Norwegi, Niemczech, Wielkiej Brytani, Belgi, Francji, Rosji, Monako, Hongkongu. Współpracowała z wieloma znakomitymi solistami i dyrygentami. Należą do nich między innymi: Jerzy Maksymiuk, Kazimierz Kord, Jacek Kasprzyk, Mark Minkowski, Jan Krenz, Stanisław Skrowaczewski, Placido Domingo, Edita Gruberova.
Rafał Bartmiński (tenor)
Absolwent wydziału wokalno- aktorskiego Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Eugeniusza Sąsiadka. Laureat III miejsca na XI Konkursu Wokalnym im. Ady Sarii w Nowym Sączu. Współpracuje z Teatrem Wielkim - Operą Narodową wykonując główne partie tenorowe: Tamino- "W krainie Czarodziejskiego Fletu" W.A. Mozart, Jontek- "Halka" (dyr.Marc Minkowski), Stefan- "Straszny Dwór" Stanisław Moniuszko, Ismael- "Nabucco" Giuseppe Verdi, Boris- "Katia Kabanova" Leo Janaček, Pinkerton- "Madama Butterfly" Gioacomo Puccini, Madwoman- "Curlev River" Benjamin Britten czy Tamburmajor- "Wozzeck" Alban Berg. Jako czołowy wykonawca partii tenorowych w wystąpił w oratoriach Krzysztofa Pendereckiego- "Te deum", "Kosmogonia" i "Credo", VII Gates of Jerusalem, "Polish Requiem". Artysta stale współpracuje z większością najlepszych orkiestr i filharmonii m.in.: Filharmonią Narodową, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR), Simfonią Varsovią, Polską Orkiestrą Radiową. Współpracuje ze znakomitymi dyrygentami takimi jak: Gabriel Chmura, Teodor Currentzis, Miguel Gomez-Martinez, Tomas Hanus, Mariss Jansons, Jacek Kasprzyk, Hannu Lintu, Marc Minkowski, Tadeusz Wojciechowski, Krzysztof Penderecki, Andrzej Straszyński, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski oraz Alberto Zedda, a także z reżyserami: David Alden, Dmitri Tcherniakov, MariuszTreliński, Jakob Messer, Michał Znaniecki, Krzysztof Warlikowski, Tomasz Konina, Andrzej Domalik, Krzysztof Zanussi, Krystyna Janda.
Piotr Nowacki (bas)
Absolwent Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie śpiewu prof. W. Zalewskiego. Jeszcze jako student został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie debiutował w partii Bonzy w operze „Madama Butterfly” G. Pucciniego. Finalista Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. H. Gabora „Belvedere” w Wiedniu oraz Konkursu im. L. Pavarottiego w Filadelfii. Występuje na scenach światowych teatrów, m.in. w Teatro alla Scala oraz w Lyric Opera w Filadelfii. Jest solistą w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. W swoim bogatym repertuarze posiada m.in. partie z oper: „Borys Godunow” M. Musorgskiego, „Eugeniusz Oniegin” P. Czajkowskiego, „Tosca” G. Pucciniego, „Lombardczycy”, „Rigoletto”, „Otello” G. Verdiego, „Parsifal” R. Wagnera, „Straszny dwór” i „Halka” S. Moniuszki, „Król Roger” K. Szymanowskiego, „Don Giovanni” i „Wesele Figara” W.A. Mozarta. Artysta jest również znakomitym śpiewakiem oratoryjnym. Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych. Występował z takimi dyrygentami jak: V. Fedoseyev, J. Neschling, K. Penderecki, G. Rozhdestvensky, N. Santi, J. Semkow, S. Skrowaczewski. Na deskach Opery i Filharmonii Podlaskiej można było go podziwiać w „Strasznym dworze” S. Moniuszki jako Skołubę (reż. R. Skolmowski), w operze kameralnej „Pimpinone, albo nierówne małżeństwo” G.P. Telemanna jako pana Pimpinone’a (reż. A. Korytkowska-Mazur), natomiast w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta kreował role Sarastra i Przemawiającego (reż. J. Marszewski).
Chór Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie
Powstał w 1945 roku. Od 1950 uzyskał status zespołu zawodowego, a poczynając od I nagrody otrzymanej w 1951 roku na I Festiwalu Muzyki Polskiej w Warszawie, zyskiwał coraz większe uznanie artystyczne. Chór ma w swoim repertuarze zarówno utwory oratoryjne, jak i a cappella od XVII wieku do czasów współczesnych. Zespół brał udział w wielu renomowanych festiwalach polskich: Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Gaude Mater w Częstochowie i zagranicznych: Festival de La Chaise-Dieu, Sagra Musicale Umbra, Maggio Musicale Fiorentino, Holland Festival, Edinburg Festival, Flanders Festival, Biennale in Venice, Festival Gulbenkian de Musica, Festival Internazionale de Baalbeck, Festival van Vlaanderen, Festival de Lyon, Helsingfors Festspel, Festival d’Art Sacré de Paris, Internazionales Brucknerfest Linz, Festival Internazionale di Roma, Festival Europäischer Musik, Eurofestival Religieuze Muziek Maastricht, Tamperen Savel Festival, Uluslararasi Istanbul Festivali, Athens Festival, Festival de Berlioz, Salzburger Festspiele.
Przez 11 edycji związany był z Festiwalem Wielkanocnym Ludwiga van Beethovena. Chór towarzyszył wielu orkiestrom zagranicznym, m.in. Wiener Symphoniker, Beethovenhalleorchester Bonn, Orchestre Radiotelevision Belge, Orchestra Sinfonica della Radiotelevisione Italiana di Roma, Orchestra dell’ Accademia Nazionale di Santa Cecilia Roma, Orchestra dell’ Emilia-Romagna „Arturo Toscanini“ Parma, Orchestra Sinfonica Siciliana di Palermo, Stadtkapelle Dresden, Rundfunksinfonieorchester Berlin, Rotterdams Philharmonisch Orkest, Orchestre Philharmonique du Montpelier, Stockholm Philharmonic Orchestra, Limburg Symphonie Orkest Maastricht.
Chór Filharmonii uczestniczył w wielu uroczystościach o randze międzynarodowej, takich jak koncert w Watykanie w 10. rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II, w Berlinie w 1990 roku z okazji zjednoczenia Niemiec czy w 1995 roku w Oświęcimiu podczas obchodów 50. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz. W 2004 roku Chór Filharmonii Krakowskiej wraz z Ankara State Polyphonic Choir, London Philharmonic Choir oraz Mendelssohn Choir of Pittsburgh z towarzyszeniem Pittsburgh Symphony Orchestra brał udział w uroczystym koncercie w Watykanie z okazji zjednoczenia trzech kultur (Concert of Reconciliation). 27 kwietnia 2014 Chór Filharmonii uświetnił swoim śpiewem uroczystości kanonizacyjne papieży Jana XXIII oraz Jana Pawła II w Watykanie, zaś 5 maja 2014 wziął udział w specjalnym koncercie pt. “Peace through Music ‘In Our Age’” będącym rmuzycznym hołdem dla postaci kanonizowanych papieży. Koncert w waszyngtońskim Constitution Hall poprowadził Sir Gilbert Levine, nazywany, ze względu na swoją bliską współpracę oraz przyjaźń z Janem Pawłem II „papieskim maestro”.
Oprócz monumentalnych dzieł oratoryjnych, Chór ma w swym repertuarze również opery (Don Giovanni W.A. Mozarta, Dziewica orleańska P. Czajkowskiego, Lohengrin R. Wagnera, Wolny strzelec C.M. Webera, Czarna maska K. Pendereckiego); Peer Gynta E. Griega (muzyka do dramatu H. Ibsena), a także utwory o charakterze popularnym, takie jak Misa criolla A. Ramireza, Liverpool Oratorian P. Mc Cartneya, Requiem A.L. Webbera, Trionfi C. Orffa czy Aleksander Newski S. Prokofiewa.
Chór Filharmonii uczestniczył w dziele popularyzacji muzyki Krzysztofa Pendereckiego, zwłaszcza jego Jutrzni i Pasji wg św. Łukasza, której nagranie uhonorowane zostało Grand Prix du Disque. Do innych znaczących osiągnięć dyskograficznych chóru należą nagrania muzyki Wojciecha Kilara. Płyta z jego Krzesanym, Angelusem oraz Victorią w 1997 roku otrzymała nominację do prestiżowej nagrody „Fryderyk”. Chór uczestniczył ponadto w nagraniach muzyki filmowej W. Kilara m.in. do Drakuli F. Coppoli oraz Króla ostatnich dni T. Toelle.
Od wielu lat Chór uzyskuje wyrazy uznania publiczności, recenzentów i współpracujących z nim dyrygentów, a zagraniczne tournées zapewniły mu opinię „ambasadora kultury polskiej”.
Chór Filharmonii uczestniczył w wielu uroczystościach o randze międzynarodowej, takich jak koncert w Watykanie w 10. rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II, w Berlinie w 1990 roku z okazji zjednoczenia Niemiec czy w 1995 roku w Oświęcimiu podczas obchodów 50. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz. W 2004 roku Chór Filharmonii Krakowskiej wraz z Ankara State Polyphonic Choir, London Philharmonic Choir oraz Mendelssohn Choir of Pittsburgh z towarzyszeniem Pittsburgh Symphony Orchestra brał udział w uroczystym koncercie w Watykanie z okazji zjednoczenia trzech kultur (Concert of Reconciliation). 27 kwietnia 2014 Chór Filharmonii uświetnił swoim śpiewem uroczystości kanonizacyjne papieży Jana XXIII oraz Jana Pawła II w Watykanie, zaś 5 maja 2014 wziął udział w specjalnym koncercie pt. “Peace through Music ‘In Our Age’” będącym rmuzycznym hołdem dla postaci kanonizowanych papieży. Koncert w waszyngtońskim Constitution Hall poprowadził Sir Gilbert Levine, nazywany, ze względu na swoją bliską współpracę oraz przyjaźń z Janem Pawłem II „papieskim maestro”.
Oprócz monumentalnych dzieł oratoryjnych, Chór ma w swym repertuarze również opery (Don Giovanni W.A. Mozarta, Dziewica orleańska P. Czajkowskiego, Lohengrin R. Wagnera, Wolny strzelec C.M. Webera, Czarna maska K. Pendereckiego); Peer Gynta E. Griega (muzyka do dramatu H. Ibsena), a także utwory o charakterze popularnym, takie jak Misa criolla A. Ramireza, Liverpool Oratorian P. Mc Cartneya, Requiem A.L. Webbera, Trionfi C. Orffa czy Aleksander Newski S. Prokofiewa.
Chór Filharmonii uczestniczył w dziele popularyzacji muzyki Krzysztofa Pendereckiego, zwłaszcza jego Jutrzni i Pasji wg św. Łukasza, której nagranie uhonorowane zostało Grand Prix du Disque. Do innych znaczących osiągnięć dyskograficznych chóru należą nagrania muzyki Wojciecha Kilara. Płyta z jego Krzesanym, Angelusem oraz Victorią w 1997 roku otrzymała nominację do prestiżowej nagrody „Fryderyk”. Chór uczestniczył ponadto w nagraniach muzyki filmowej W. Kilara m.in. do Drakuli F. Coppoli oraz Króla ostatnich dni T. Toelle.
Od wielu lat Chór uzyskuje wyrazy uznania publiczności, recenzentów i współpracujących z nim dyrygentów, a zagraniczne tournées zapewniły mu opinię „ambasadora kultury polskiej”.
Zdjęcie zostało wykonane w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie
Fot. Piotr Banasik
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
im. Jerzego Semkowa
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus powstała z inicjatywy Jerzego Semkowa, jednego z najwybitniejszych dyrygentów polskich. Utworzona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na mocy rozporządzenia z 1 października 2007 roku, jest państwową instytucją kultury. Głównym jej celem jest stworzenie młodym muzykom szansy na debiut orkiestrowy i przygotowanie ich do pracy w podobnych zespołach zawodowych. W skład Orkiestry wchodzą najzdolniejsi absolwenci akademii muzycznych, którzy nie ukończyli 30 lat.
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus powstała z inicjatywy Jerzego Semkowa, jednego z najwybitniejszych dyrygentów polskich. Utworzona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na mocy rozporządzenia z 1 października 2007 roku, jest państwową instytucją kultury. Głównym jej celem jest stworzenie młodym muzykom szansy na debiut orkiestrowy i przygotowanie ich do pracy w podobnych zespołach zawodowych. W skład Orkiestry wchodzą najzdolniejsi absolwenci akademii muzycznych, którzy nie ukończyli 30 lat.
Sinfonia Iuventus rozpoczęła działalność artystyczną w czerwcu 2008 roku. Współpracowała z wieloma uznanymi dyrygentami, takimi jak: Jerzy Semkow, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Krzysztof Penderecki, Gabriel Chmura, Antoni Wit, Tadeusz Strugała, John Axelrod, Charles Dutoit, Agnieszka Duczmal, Nicolae Moldoveanu, Juozas Domarkas, Grzegorz Nowak, Jerzy Maksymiuk, Michaił Jurowski, Tadeusz Kozłowski, Andrzej Boreyko, Marek Pijarowski, Mirosław Jacek Błaszczyk, Jerzy Salwarowski, George Tchitchinadze, Evgeny Volynsky, Gerd Schaller, Eugene Tzigane, Massimiliano Caldi, Andriy Yurkevych, Ruben Silva, Paweł Przytocki, Paul Esswood, Piotr Sułkowski, Tadeusz Wojciechowski, Monika Wolińska, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Łukasz Borowicz, Krzysztof Herdzin, oraz solistami, wśród których byli m.in. Konstanty Andrzej Kulka, Piotr Paleczny, Ivan Monighetti, Zakhar Bron, Krzysztof Jakowicz, Daniel Stabrawa, Paweł Kowalski, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Tatiana Szebanowa, Janusz Olejniczak, Jonathan Plowright, Abdel Rahman El Bacha, Eugen Indjic, Krzysztof Jabłoński, Olga Pasiecznik, Jadwiga Rappé, Vadim Repin, Jan Stanienda, Tomasz Strahl, Jakub Haufa, Łukasz Długosz, Alena Baeva, Leszek Możdżer, Yulianna Avdeeva, Bomsori Kim, Agata Szymczewska, Jakub Jakowicz, Piotr Pławner, Patrycja Piekutowska, Łukasz Kuropaczewski, José Torres, Adam Bałdych, Mateusz Smoczyński.
Orkiestra zrealizowała szereg rejestracji płytowych, radiowych oraz telewizyjnych dla Universal Music, CD Accord, DUX, Polskiego Radia, Albany Records, TVP Kultura, Warner Classics. Szczególne miejsce w dyskografii Orkiestry zajmują dwie płyty z repertuarem symfonicznym: Schubert (2008) i Czajkowski (2010), zarejestrowane pod batutą Jerzego Semkowa. Ważną pozycję zajmują w niej również płyty z muzyką Krzysztofa Pendereckiego pod jego dyrekcją – komplet symfonii (2010–2012) oraz płyty z koncertami solowymi (2014–2019). Wybrane wydawnictwa z tej serii zostały uhonorowane wyróżnieniami, m.in. nagrodą International Classical Music Award (2014 i 2016), nagrodą muzyczną Fryderyk w kategorii Album Roku – Muzyka Koncertująca (2021). W repertuarze utrwalonym przez Orkiestrę na płytach znajduje się także muzyka wielu innych polskich kompozytorów, m.in.: Fryderyka Chopina, Grażyny Bacewicz, Zygmunta Stojowskiego, Józefa Kofflera, Karola Kurpińskiego, Romana Palestra, Henryka Wieniawskiego, Mikołaja Góreckiego, Krzysztofa Meyera, Stanisława Moryto, Romana Statkowskiego, Antoniego Szałowskiego, Piotra Mossa.
Orkiestra występowała na wielu estradach koncertowych oraz podczas licznych festiwali w Polsce i za granicą: w Austrii (Musikverein), Chinach (National Grand Theater), Francji (Grand Auditorium UNESCO, Palais de la Musique et des Congrès), Hiszpanii (Auditorio Nacional de Música), Niemczech (Konzerthaus Berlin Gendarmenmarkt), Portugalii (Grande Auditório), Włoszech, Szwajcarii, Litwie i Ukrainie.
Od kwietnia 2009 roku Orkiestra jest członkiem Europejskiej Federacji Narodowych Orkiestr Młodzieżowych, a od września 2018 roku Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W latach 2013-2020 honorowym patronem artystycznym orkiestry był Krzysztof Penderecki. W październiku 2018 Orkiestra oficjalnie przyjęła imię Jerzego Semkowa.
www.sinfoniaiuventus.pl
Sinfonia Iuventus rozpoczęła działalność artystyczną w czerwcu 2008 roku. Współpracowała z wieloma uznanymi dyrygentami, takimi jak: Jerzy Semkow, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Krzysztof Penderecki, Gabriel Chmura, Antoni Wit, Tadeusz Strugała, John Axelrod, Charles Dutoit, Agnieszka Duczmal, Nicolae Moldoveanu, Juozas Domarkas, Grzegorz Nowak, Jerzy Maksymiuk, Michaił Jurowski, Tadeusz Kozłowski, Andrzej Boreyko, Marek Pijarowski, Mirosław Jacek Błaszczyk, Jerzy Salwarowski, George Tchitchinadze, Evgeny Volynsky, Gerd Schaller, Eugene Tzigane, Massimiliano Caldi, Andriy Yurkevych, Ruben Silva, Paweł Przytocki, Paul Esswood, Piotr Sułkowski, Tadeusz Wojciechowski, Monika Wolińska, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Łukasz Borowicz, Krzysztof Herdzin, oraz solistami, wśród których byli m.in. Konstanty Andrzej Kulka, Piotr Paleczny, Ivan Monighetti, Zakhar Bron, Krzysztof Jakowicz, Daniel Stabrawa, Paweł Kowalski, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Tatiana Szebanowa, Janusz Olejniczak, Jonathan Plowright, Abdel Rahman El Bacha, Eugen Indjic, Krzysztof Jabłoński, Olga Pasiecznik, Jadwiga Rappé, Vadim Repin, Jan Stanienda, Tomasz Strahl, Jakub Haufa, Łukasz Długosz, Alena Baeva, Leszek Możdżer, Yulianna Avdeeva, Bomsori Kim, Agata Szymczewska, Jakub Jakowicz, Piotr Pławner, Patrycja Piekutowska, Łukasz Kuropaczewski, José Torres, Adam Bałdych, Mateusz Smoczyński.
Orkiestra zrealizowała szereg rejestracji płytowych, radiowych oraz telewizyjnych dla Universal Music, CD Accord, DUX, Polskiego Radia, Albany Records, TVP Kultura, Warner Classics. Szczególne miejsce w dyskografii Orkiestry zajmują dwie płyty z repertuarem symfonicznym: Schubert (2008) i Czajkowski (2010), zarejestrowane pod batutą Jerzego Semkowa. Ważną pozycję zajmują w niej również płyty z muzyką Krzysztofa Pendereckiego pod jego dyrekcją – komplet symfonii (2010–2012) oraz płyty z koncertami solowymi (2014–2019). Wybrane wydawnictwa z tej serii zostały uhonorowane wyróżnieniami, m.in. nagrodą International Classical Music Award (2014 i 2016), nagrodą muzyczną Fryderyk w kategorii Album Roku – Muzyka Koncertująca (2021). W repertuarze utrwalonym przez Orkiestrę na płytach znajduje się także muzyka wielu innych polskich kompozytorów, m.in.: Fryderyka Chopina, Grażyny Bacewicz, Zygmunta Stojowskiego, Józefa Kofflera, Karola Kurpińskiego, Romana Palestra, Henryka Wieniawskiego, Mikołaja Góreckiego, Krzysztofa Meyera, Stanisława Moryto, Romana Statkowskiego, Antoniego Szałowskiego, Piotra Mossa.
Orkiestra występowała na wielu estradach koncertowych oraz podczas licznych festiwali w Polsce i za granicą: w Austrii (Musikverein), Chinach (National Grand Theater), Francji (Grand Auditorium UNESCO, Palais de la Musique et des Congrès), Hiszpanii (Auditorio Nacional de Música), Niemczech (Konzerthaus Berlin Gendarmenmarkt), Portugalii (Grande Auditório), Włoszech, Szwajcarii, Litwie i Ukrainie.
Od kwietnia 2009 roku Orkiestra jest członkiem Europejskiej Federacji Narodowych Orkiestr Młodzieżowych, a od września 2018 roku Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W latach 2013-2020 honorowym patronem artystycznym orkiestry był Krzysztof Penderecki. W październiku 2018 Orkiestra oficjalnie przyjęła imię Jerzego Semkowa.
www.sinfoniaiuventus.pl
Dyrygent - Kirill Karabits
Pełni funkcję głównego dyrygenta Bournemouth Symphony Orchestra, z którą regularnie dokonuje nagrań cieszących się uznaniem międzynarodowej krytyki i występuje podczas festiwalu BBC Proms. Ponadto, w sezonie 2019–2020, wraz z orkiestrą wziął udział w koncertach poświęconych twórczości L. van Beethovena w Barbican Centre. Współpracował z wieloma wiodącymi zespołami z Europy, Azji i Ameryki Północnej, m.in. z orkiestrami symfonicznymi z Cleveland, Filadelfii, San Francisco, Chicago, Dallas, Minnesoty, Pittsburgha, Baltimore i Saint Louis, a także z Münchner Philharmoniker, Orchestre National de France, Philharmonia Orchestra, Wiener Symphoniker, Rotterdam Philharmonic Orchestra, Yomiuri Nippon Symphony Orchestra, Orchestra Filarmonica del Teatro La Fenice, BBC Symphony Orchestra, Bamberger Symphoniker, Orchestre national du Capitole de Toulouse, Antwerp Symphony Orchestra, Orchestre Philharmonique de Strasbourg, Praską Radiową Orkiestrą Symfoniczną. Specjalizuje się w repertuarze operowym. Poprowadził szereg spektakli, m.in. na deskach Deutsche Oper Berlin i Opernhaus Zürich (Borys Godunow M. Musorgskiego), Staatsoper Stuttgart (Śmierć w Wenecji B. Brittena), Staatsoper Hamburg (Madama Butterfly G. Pucciniego). Jako dyrektor muzyczny Deutsches Nationaltheater und Staatskapelle Weimar w latach 2016–2019 dyrygował entuzjastycznie przyjętymi inscenizacjami Śpiewaków norymberskich i Tannhäusera R. Wagnera oraz Wesela Figara, Don Giovanniego i Così fan tutte W.A. Mozarta. Pełni funkcję dyrektora artystycznego I, CULTURE Orchestra. Otrzymał tytuł Dyrygenta Roku podczas Royal Philharmonic Society Music Awards 2013.
Krzysztof Penderecki (1933-2020)
Światowej sławy kompozytor, dyrygent, pedagog. Należy do grona najwybitniejszych i najbardziej cenionych na całym świecie osobowości nie tylko w dziedzinie muzyki, ale także szeroko pojętej kultury i sztuki. Laureat pięciu prestiżowych nagród Grammy, którego bogata i różnorodna muzyka od ponad pół wieku rozbrzmiewa na wszystkich kontynentach – przede wszystkim w Europie, obu Amerykach, Azji, a także w Australii. O randze twórcy świadczą liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne oraz nagrody i tytuły przyznane artyście w różnych krajach całego globu, międzynarodowe festiwale i konkursy jego imienia, a przede wszystkim wykonania jego utworów przez wybitnych wirtuozów i czołowe orkiestry w najsłynniejszych salach koncertowych świata. Doktor honoris causa kilkudziesięciu uniwersytetów, Członek Honorowym najważniejszych akademii artystycznych i naukowych, a także Honorowy Profesor wielu prestiżowych uczelni artystycznych.
Otwarcie siedziby Muzeum Historii Polski na warszawskiej Cytadeli
Od jesieni 2023 r. Muzeum Historii Polski będzie działać w nowej siedzibie na warszawskiej Cytadeli. Imponujący gmach o powierzchni ponad 44 tys. m2 pomieści m.in. salę wystaw czasowych (1400 m2) oraz przestrzeń przyszłej wystawy stałej (7300 m2). Działalność edukacyjna będzie prowadzona w przestronnych salach lekcyjno - warsztatowych oraz w parku edukacyjnym zlokalizowanym na zewnątrz budynku. Wydarzenia kulturalne, konferencje, festiwale, debaty oraz inne wydarzenia organizowane będą z wykorzystaniem przestrzeni audytorium (577 osób) oraz sali kinowo-teatralnej (135 osób). W przyszłości, w budynku będą działać punkty gastronomiczne, sklep muzealny oraz biblioteka. Nowa sala Audytorium stanie się także stałym miejscem koncertowym Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus
im. Jerzego Semkowa. dowiedz się więcej
im. Jerzego Semkowa. dowiedz się więcej
