Zaślubiny Polski z morzem

Tego dnia w Pucku dokonał się uroczysty akt zaślubin Polski z Morzem Bałtyckim. Wśród strug padającego deszczu, w obecności dygnitarzy i wojskowych gen. Józef Haller w uroczystym geście wrzucił pierścień w fale. Co prawda nie były to fale otwartego morza, gdyż pierścień zniknął w wodach Zatoki Puckiej, to jednak cała uroczystość miała charakter symboliczny i wielce wzruszający. Dlatego w pełni zrozumiałe jest raczej wyidealizowane przedstawienie tej chwili na obrazie Wojciecha Kossaka. Polska na podstawie traktatu wersalskiego otrzymała pas wybrzeża długi na 147 km - od granic Gdańska po okolice Karwi. Choć jak na aspiracje odradzającego się państwa było to bardzo mało, to należy pamiętać, że ten fragment wybrzeża zawsze był dla naszego kraju niezwykle istotny. Ujście Wisły do Zatoki Gdańskiej miało ogromne znaczenie dla gospodarki. Cała zatoka stanowiła dogodne miejsce dla zakładania portów. Burzliwe były losy Pomorza Gdańskiego. Co najmniej od czasów Mieszka I było ono w posiadaniu Piastów. Rycerze zakonni wydarli je podstępem w 1308 roku. Od 1466, od zwycięstwa nad Krzyżakami w wojnie trzynastoletniej, należało ono do Rzeczypospolitej. Utraciliśmy je w 1772 r. w pierwszym rozbiorze na rzecz Prus. KM

Ilustracja: obraz Wojciecha Kossaka Zaślubiny Polski z morzem, Wikimedia Commons, domena publiczna.