Wprowadzenie
w Polsce kalendarza gregoriańskiego

Celem wprowadzonych zmian było zgranie roku kalendarzowego z rokiem zwrotnikowym. Obowiązujący od 45 r. p.n.e. kalendarz juliański powodował, że pojawiała się między nimi rozbieżność jednego dnia na 128 lat. Błąd, kumulujący się wraz z upływem czasu, stanowił duży problem przy wyznaczaniu daty Świąt Wielkanocnych. Różnicę usunięto przez wykreślenie dziesięciu dni z 1582 r. Aby w przyszłości uniknąć podobnej sytuacji, określono, że przestępne będą – jak dotychczas – lata podzielne przez 4, jednak nie te, które dzielą się przez 100 – z wyjątkiem lat podzielnych przez 400, które przestępne będą. Dzięki wprowadzeniu tej zasady pory roku przestały się przesuwać względem dat kalendarzowych.

Najszybciej reformę kalendarza wprowadziły kraje katolickie, w tym Polska, później protestanckie, np. Wielka Brytania w 1752 r., w dalszej kolejności kraje prawosławne. Z tego powodu Święto Rewolucji Październikowej obchodzono 7 listopada – zmianę kalendarza Rosja przyjęła dopiero w 1918 r., choć w liturgii prawosławnej nadal obowiązuje kalendarz juliański. Ostatnim krajem, który wprowadził kalendarz gregoriański, była w 1927 r. Turcja.



Ilustracja: Lawinia Fontana, Portret papieża Grzegorz, przed 10 kwietnia 1585 r., Bridgeman Art Library, Wikimedia commons, domena publiczna