czas czytania:
Szwedzi odstępują od oblężenia Jasnej Góry
W nocy z 26 na 27 grudnia 1655 roku Szwedzi odstąpili od oblężenia Jasnej Góry, które trwało przez 40 dni. Oblężenie klasztoru paulinów na Jasnej Górze miało miejsce podczas potopu szwedzkiego.
Na czele klasztoru jasnogórskiego stał wówczas Augustyn Kordecki, który 7 listopada. postanowił uznać władzę Karola Gustawa, tym samym otrzymując od władcy szwedzkiego list żelazny z zapewnieniem nietykalności twierdzy. Nieufny zakonnik, postanowił jednak wywozić drogocenne zbiory m. in. Jasnogórski Cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny, który wywieziono do zamku w Lublińcu. Decyzja okazała się słuszna, ponieważ wróg nie uszanował danego słowa i już 18 listopada próbował wtargnąć do klasztoru. Nie wpuszczenie go do środka przez zakonników rozpoczęło oblężenie i walkę o zatrzymanie tak ważnego miejsca.
Zakonnicy wyposażyli się w muszkiety, mieli na swoich usługach także załogę składającą się ze 160 żołnierzy. Jasna Góra była ówcześnie dość silną twierdzą o fortyfikacjach bastionowych. Siły wroga były jednak 10-krotnie wyższe, dodatkowo Szwedzi wzmacniali swoje wojsko i wyposażenie militarne. Wysyłali również żądania kapitulacji, które ksiądz Kordecki odrzucał. Nieprzyjaciel pomimo licznych bombardowań nie mógł zdobyć Jasnej Góry. Przebieg oblężenia wykazał wyższość artylerii klasztornej nad artylerią oblegającego twierdzę korpusu szwedzkiego. Ostatecznie Szwedzi wysłali list z żądaniem zapłaty za wycofanie swoich wojsk, na który również otrzymali odmowną odpowiedź.
Niedopuszczenie do przejęcia Jasnej Góry przez Szwedów było wydarzeniem symbolicznym, które dawało nadzieję na kolejne zwycięstwa. Triumf obrony klasztoru był uważany za punkt kulminacyjny podczas potopu szwedzkiego, pobudzający duch oporu wśród Polaków.
Anna Łappo
Rycina w tle: Oblężenie Jasnej Góry w 1655 r., miedzioryt, ok. 1750-1850, domena publiczna.
Na czele klasztoru jasnogórskiego stał wówczas Augustyn Kordecki, który 7 listopada. postanowił uznać władzę Karola Gustawa, tym samym otrzymując od władcy szwedzkiego list żelazny z zapewnieniem nietykalności twierdzy. Nieufny zakonnik, postanowił jednak wywozić drogocenne zbiory m. in. Jasnogórski Cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny, który wywieziono do zamku w Lublińcu. Decyzja okazała się słuszna, ponieważ wróg nie uszanował danego słowa i już 18 listopada próbował wtargnąć do klasztoru. Nie wpuszczenie go do środka przez zakonników rozpoczęło oblężenie i walkę o zatrzymanie tak ważnego miejsca.
Zakonnicy wyposażyli się w muszkiety, mieli na swoich usługach także załogę składającą się ze 160 żołnierzy. Jasna Góra była ówcześnie dość silną twierdzą o fortyfikacjach bastionowych. Siły wroga były jednak 10-krotnie wyższe, dodatkowo Szwedzi wzmacniali swoje wojsko i wyposażenie militarne. Wysyłali również żądania kapitulacji, które ksiądz Kordecki odrzucał. Nieprzyjaciel pomimo licznych bombardowań nie mógł zdobyć Jasnej Góry. Przebieg oblężenia wykazał wyższość artylerii klasztornej nad artylerią oblegającego twierdzę korpusu szwedzkiego. Ostatecznie Szwedzi wysłali list z żądaniem zapłaty za wycofanie swoich wojsk, na który również otrzymali odmowną odpowiedź.
Niedopuszczenie do przejęcia Jasnej Góry przez Szwedów było wydarzeniem symbolicznym, które dawało nadzieję na kolejne zwycięstwa. Triumf obrony klasztoru był uważany za punkt kulminacyjny podczas potopu szwedzkiego, pobudzający duch oporu wśród Polaków.
Anna Łappo
Rycina w tle: Oblężenie Jasnej Góry w 1655 r., miedzioryt, ok. 1750-1850, domena publiczna.