Powołanie we Lwowie przez Andrzeja Małkowskiego pierwszych drużyn skautowych

W tym dniu rozkazem dziennym ustalono podstawy organizacyjne uformowanych w maju czterech drużyn skautowych. Ich kierownictwo objęli: pierwszej lwowskiej naczelnika Kościuszki - Czesław Pieniążkowicz, drugiej lwowskiej naczelnika Chodkiewicza - Franciszek Kapałka, trzeciej lwowskiej pułkownika Platerówny (żeńskiej) - Olga Drahonowska (później Małkowska), czwartej lwowskej Mohorta - Andrzej Baternay. Władzę nad drużynami objęła Komenda Skautowa z naczelnikiem Kazimierzem Wyrzykowskim na czele, która w grudniu przekształciła się w Związkowe Naczelnictwo Skautowe. Z inicjatywą zorganizowania polskiego ruchu skautowego wyszedł Andrzej Małkowski, który wcześniej prowadził działalność społeczną w organizacjach sokolskich. W Sokole Macierzy we Lwowie prowadził kursy instruktorskie, na terenie Małopolski wygłaszał liczne odczyty. Dla oddziałów skautowych Andrzej Małkowski przetłumaczył publikację Roberta Badena-Powella, która została wydana pod polskim tytułem Scouting jako system wychowania młodzieży. Przy współpracy Ignacego Kozielskiego Małkowski redagował także pismo "Skaut". Stopniowo ruch skautowy rozszerzył się na ziemie polskie zaboru pruskiego i rosyjskiego. W okresie I wojny światowej drużyny skautowe odegrały dużą rolę w walce o niepodległość. W 1918 r. drużyny skautowe i drużyny harcerskie połączyły się, tworząc Związek Harcerstwa Polskiego. WL

Fotografia: grupa skautów z Wieliczki, ok. 1913/14 r., Polona, CC-BY-NC.