czas czytania:
Powołanie Archiwum Akt Dawnych
Królestwo Polskie utworzone na mocy decyzji Kongresu Wiedeńskiego w 1815 r. było dla Rosjan swoistym polem do eksperymentów w zakresie zarządzania. Do czasów powstania listopadowego posiadało dość szeroką autonomię i dysponowało niemal wszystkimi atrybutami niezależnego państwa łącznie z armią. W latach 1831–1856 zniesiono większość atrybutów niezależności Królestwa, a najwyższe urzędy przydzielano niemal wyłącznie Rosjanom – przy zachowaniu dotychczasowej struktury administracyjnej.
Po wojnie krymskiej Rosjanie zaczęli znów eksperymentować ze zwiększaniem autonomii Królestwa dopuszczając Polaków do najwyższych organów władzy. Po powstaniu styczniowym trend się jednak odwrócił i car Aleksander II postanowił zreformować urzędy centralne Królestwa, podporządkowując je już ściśle urzędom centralnym Rosji.
Reformy Aleksandra II zrodziły potrzebę powołania instytucji, która mogłaby przechowywać liczne dokumenty pozostałe po zlikwidowanych polskich urzędach, a wciąż niezbędne do funkcjonowania administracji. Tak właśnie powstało Archiwum Akt Dawnych w Warszawie. Po II wojnie światowej jego zasób wszedł w skład Archiwum Głównego Akt Dawnych, którego zbiory obejmują dokumenty od 1155 do 1918 r.
Ilustracja: Archiwum Akt Dawnych – widok budynku ze skrzyżowania ulic Długiej i Jana Kilińskiego, Wikimedia Commons
Reformy Aleksandra II zrodziły potrzebę powołania instytucji, która mogłaby przechowywać liczne dokumenty pozostałe po zlikwidowanych polskich urzędach, a wciąż niezbędne do funkcjonowania administracji. Tak właśnie powstało Archiwum Akt Dawnych w Warszawie. Po II wojnie światowej jego zasób wszedł w skład Archiwum Głównego Akt Dawnych, którego zbiory obejmują dokumenty od 1155 do 1918 r.
Ilustracja: Archiwum Akt Dawnych – widok budynku ze skrzyżowania ulic Długiej i Jana Kilińskiego, Wikimedia Commons