czas czytania:
Pierwsze objawienie Feliksy Kozłowskiej
Feliksa Kozłowska, założycielka i duchowa przywódczyni mariawityzmu, urodziła się 27 maja 1862 r. w Wielicznej na Mazowszu. Dorastała w niezamożnej rodzinie zdeklasowanego ziemiaństwa - jej ojciec zginął w Powstaniu Styczniowym. Ponieważ od wczesnej młodości odznaczała się głęboką wiarą, w wieku 19 lat wstąpiła do zakonu. Przyjęła imię Maria Franciszka. Pod wpływem swego spowiednika Honorata Koźmińskiego (w 1988 r. beatyfikowanego przez Jana Pawła II) założyła w 1887 r. w Płocku Zgromadzenie Sióstr Ubogich św. Matki Klary, mające charakter tajny (z obawy przed represjami rosyjskimi). Zakonnice pod jej przewodnictwem zajmowały się wówczas przede wszystkim szyciem różnego rodzaju paramentów kościelnych. Maria Franciszka cieszyła się znacznym poważaniem wśród swoich podopiecznych, które nazywały ją "Mateczką".
Przełom w życiu siostry Marii Franciszki nastąpił 2 sierpnia 1893 r., kiedy doznała pierwszego objawienia. Kolejne widzenia, w latach 1894, 1899 i 1900, przekonały ją o potrzebie odnowy moralnej Kościoła, którą chciała realizować poprzez działalność Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Hierarchia katolicka od początku negatywnie ustosunkowała się do tego. Siostrze nie pozwolono zalegalizować nowego zgromadzenia, a biskupowi płockiemu nakazano przydzielić jej specjalnego spowiednika, by ten "dołożył starania i wyleczył ją z halucynacji, na drogę prawdziwej pobożności zwrócił". Do ostatecznego oderwania i powstania nowego Kościoła Mariawitów doszło w 1906 r., kiedy Feliksa Kozłowska została pierwszą w historii imiennie ekskomunikowaną kobietą. Aż do swojej śmierci w 1921 r. "Mateczka" zachowała duży wpływ na rozwój założonego przez siebie odłamu chrześcijaństwa. Przez ten cały czas jej głównym współpracownikiem był Jan Maria Kowalski, pierwszy biskup mariawicki. Ciało Feliksy Kozłowskiej spoczęło w podziemiach katedry mariawitów w Płocku. Jej współwyznawcy ogłosili ją świętą.
Po 1921 r. biskup Kowalski rozwinął kult "Mateczki", którą uznał za żeńskie wcielenie Ducha Świętego. Jego autorytarne rządy wywołały gwałtowny sprzeciw wspólnoty, co doprowadziło w 1935 r. do ostatecznego podziału na Katolicki Kościół Mariawicki i Starokatolicki Kościół Mariawicki. Ten rozłam trwa do dziś.
M. G.-K.
Zdjęcie: portret "Mateczki" z kaplicy mariawickiej w Grzmiącej, Wikimedia Commons, CC BY-SA.
Przełom w życiu siostry Marii Franciszki nastąpił 2 sierpnia 1893 r., kiedy doznała pierwszego objawienia. Kolejne widzenia, w latach 1894, 1899 i 1900, przekonały ją o potrzebie odnowy moralnej Kościoła, którą chciała realizować poprzez działalność Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Hierarchia katolicka od początku negatywnie ustosunkowała się do tego. Siostrze nie pozwolono zalegalizować nowego zgromadzenia, a biskupowi płockiemu nakazano przydzielić jej specjalnego spowiednika, by ten "dołożył starania i wyleczył ją z halucynacji, na drogę prawdziwej pobożności zwrócił". Do ostatecznego oderwania i powstania nowego Kościoła Mariawitów doszło w 1906 r., kiedy Feliksa Kozłowska została pierwszą w historii imiennie ekskomunikowaną kobietą. Aż do swojej śmierci w 1921 r. "Mateczka" zachowała duży wpływ na rozwój założonego przez siebie odłamu chrześcijaństwa. Przez ten cały czas jej głównym współpracownikiem był Jan Maria Kowalski, pierwszy biskup mariawicki. Ciało Feliksy Kozłowskiej spoczęło w podziemiach katedry mariawitów w Płocku. Jej współwyznawcy ogłosili ją świętą.
Po 1921 r. biskup Kowalski rozwinął kult "Mateczki", którą uznał za żeńskie wcielenie Ducha Świętego. Jego autorytarne rządy wywołały gwałtowny sprzeciw wspólnoty, co doprowadziło w 1935 r. do ostatecznego podziału na Katolicki Kościół Mariawicki i Starokatolicki Kościół Mariawicki. Ten rozłam trwa do dziś.
M. G.-K.
Zdjęcie: portret "Mateczki" z kaplicy mariawickiej w Grzmiącej, Wikimedia Commons, CC BY-SA.