Manifestacje studenckie w Krakowie

Manifestacja środowiska akademickiego w Krakowie rozpoczęła się od zgromadzenia studentów przed domem akademickim "Żaczek" około 12. Na miejscu były również obecne władze uczelniane z rektorem prof. Mieczysławem Klimaszewskim, które próbowały zażegnać konflikt. Manifestację spacyfikowała milicja tak samo brutalnie, jak pięć dni wcześniej wiec studentów w Warszawie. Funkcjonariusze milicji zaczęli atakować studentów po ich wyjściu z akademika w kierunku Rynku Głównego. Milicja atakowała i biła pałkami również przypadkowych przechodniów, zaś gmach UJ ostrzeliwała granatami z gazem łzawiącym. Grupa milicji i członków ORMO weszła do gmachu Collegium Novum UJ i wyprowadziła pięciu najbardziej aktywnych uczestników wiecu. Około 13 demonstranci rozproszyli się na mniejsze grupy. Niektóre z nich zawróciły do akademika "Żaczek". Tam na wiecu, na którym zgromadziło się około tysiąca osób, wyłoniono Komitet Międzyuczelniany, składający się z 25 osób. Komitet ten o 18 spotkał się z rektorem UJ, któremu przedstawił tekst rezolucji. Uchwalona przez studentów krakowskich rezolucja miała bardzo umiarkowany charakter. Zwrócono w niej uwagę na problemy socjalne studentów, konflikty między pracownikami naukowymi a studentami, złą politykę informacyjną władz i uczelni. Nie było natomiast postulatów ograniczenia cenzury czy przywrócenia autonomii szkół wyższych, a jedynie żądano zwolnienia aresztowanych studentów i ukarania osób odpowiedzialnych za akcje skierowane przeciwko studentom warszawskich i krakowskich uczelni. W uchwale Komitet deklarował przywiązanie do ustroju komunistycznego.

Komitetowi Międzyuczelnianemu nie udało się stworzyć ośrodka reprezentującego środowisko studenckie. Po kilku dniach zakończył działalność. WL

Ilustracja: przechwycona przez Służbę Bezpieczeństwa ulotka z postanowieniami Komitetu Wiecowego z 13 marca 1968 r., Instytut Pamięci Narodowej, CC-BY-NC.