czas czytania:
Koronacja Mieszka II
Mieszko II był synem i następcą Bolesława Chrobrego, a także drugim królem Polski. Od najmłodszych lat przygotowywano go na władcę, dbając o jego wszechstronne wykształcenie. Młody książę miał znać dobrze łacinę, grekę, a także niemiecki, i to nie tylko w mowie, choć w tych czasach znajomość sztuki pisania nie była u władców wcale czymś zwyczajnym. Mieszko dowodził wojskiem i otrzymywał zadania dyplomatyczne. Zadbano też o jego dobry ożenek, oddając mu rękę siostrzenicy cesarza Ottona III – Rychezy. Wyglądało więc na to, że kiedy tylko przejmie rządy, okaże się bardzo dobrym i sprawnym monarchą. Jego losy potoczyły się jednak inaczej.
Bolesław koronował się prawdopodobnie w Wielkanoc 1025 r., lecz wkrótce zmarł. Koronacja następcy odbyła się przypuszczalnie w Boże Narodzenie tego samego roku. Mieszko, przyjmując tron po swoim rodzicu, stanął przed trudnym zadaniem. Musiał dorównać Bolesławowi, utrzymać to, co osiągnął jego poprzednik – koronę, potęgę i terytorium. Nie było to jednak proste. Polska, osłabiona wieloletnimi wojnami, mająca złe stosunki z sąsiadami, nie wytrzymała naporu wrogich wojsk – niemieckich i ruskich.
Atak z dwóch stron, a także opozycja wewnętrzna, skupiona wokół brata Bezpryma, zmusiły króla już w 1031 r. do ucieczki z kraju.
Ilustracja: XIX-wieczna kopia zaginionej miniatury średniowiecznej przedstawiającej Mieszka II i księżną Matyldę Szwabską, Wikimedia commons, domena publiczna
Atak z dwóch stron, a także opozycja wewnętrzna, skupiona wokół brata Bezpryma, zmusiły króla już w 1031 r. do ucieczki z kraju.
JA
Ilustracja: XIX-wieczna kopia zaginionej miniatury średniowiecznej przedstawiającej Mieszka II i księżną Matyldę Szwabską, Wikimedia commons, domena publiczna