czas czytania:
Kapitulacja twierdzy Przemyśl
Oddanie twierdzy dowództwu rosyjskiemu nastąpiło dopiero po drugim oblężeniu miasta, prowadzonym przez oddziały generała Seliwanowa. Ataki Rosjan, trwające 137 dni, wyczerpały wojsko austro-węgierskie i ludność cywilną. Sytuacja w mieście była już beznadziejna, z powodu braku żywności, lekarstw oraz opatrunków wybuchła epidemia cholery. Komendant twierdzy gen. Kusmanek, obawiając się buntu wielonarodowościowej załogi, przystąpił do działań zmierzających do poddania twierdzy. Mając zgodę sztabu austriackiego, gen. Kusmanek wydał rozkaz niszczenia fortów i ważnych dokumentów.
Twierdza poddała się, choć do obrony przygotowana była bardzo starannie. Jeszcze przed atakiem wojsk rosyjskich w Przemyślu umieszczono na przedpolach fortów zasieki i pola minowe, wykopano rowy łącznikowe i strzeleckie, wybudowano nowe schrony, punkty oporu, rezerwowe stanowiska artyleryjskie, a nawet lotnisko polowe, zainstalowano telegraf iskrowy. Podczas natarcia wojsk rosyjskich załoga twierdzy skutecznie stawiała opór, ale nie potrafiła wypadami poza miasto przeciąć oblężenia. W tym czasie nie można było spodziewać się również żadnej odsieczy. 22 marca ok. godz. 9 rano pojawiły się pierwsze patrole rosyjskie, o 10.00 do zniszczonego miasta wkroczyły rosyjskie oddziały. Dla podkreślenia rangi zwycięstwa zdobyty Przemyśl odwiedził w kwietniu car Mikołaj II. Wraz ze świtą zwiedził forty, a następnie uczestniczył w obiedzie w kasynie oficerskim przy ul. Grodzkiej. Zasłużonym w walkach żołnierzom rozdano wówczas ordery. Wojska rosyjskie nie utrzymały miasta zbyt długo - zaledwie 72 dni. 3 czerwca miasto zdobyły wojska austro-węgierskie i niemieckie. Twierdza Przemyśl należała do strategicznych miejsc we wschodniej części monarchii habsburskiej. Zadania obronne miasta określiła już w 1850 r. specjalna Komisja Fortyfikacyjna w Wiedniu. Twierdza miała blokować główne szlaki wiodące ku Karpatom i Węgrom. Pierwsze prace budowlane prowadzone były w latach 1853-1856 pod kierunkiem gen. inż. Daniela Salisa-Soglio. Po modernizacji umocnień na podstawie planów szefa sztabu gen. Conrada von Hötzendorfa z 1913 r. twierdza miała również służyć za bazę operacyjną dla celów ofensywnych w kierunku Królestwa Polskiego oraz zabezpieczać tereny na odcinku Sambora i Chyrowa. Zniszczenie twierdzy przemyskiej podczas oblężenia oznaczało jednocześnie upadek jej znaczenia. WL
Fotografia: zdobyte działa austro-węgierskie z twierdzy przemyskiej w marcu 1915 r., Narodowe Archiwum Cyfrowe, CC-BY-NC.
Twierdza poddała się, choć do obrony przygotowana była bardzo starannie. Jeszcze przed atakiem wojsk rosyjskich w Przemyślu umieszczono na przedpolach fortów zasieki i pola minowe, wykopano rowy łącznikowe i strzeleckie, wybudowano nowe schrony, punkty oporu, rezerwowe stanowiska artyleryjskie, a nawet lotnisko polowe, zainstalowano telegraf iskrowy. Podczas natarcia wojsk rosyjskich załoga twierdzy skutecznie stawiała opór, ale nie potrafiła wypadami poza miasto przeciąć oblężenia. W tym czasie nie można było spodziewać się również żadnej odsieczy. 22 marca ok. godz. 9 rano pojawiły się pierwsze patrole rosyjskie, o 10.00 do zniszczonego miasta wkroczyły rosyjskie oddziały. Dla podkreślenia rangi zwycięstwa zdobyty Przemyśl odwiedził w kwietniu car Mikołaj II. Wraz ze świtą zwiedził forty, a następnie uczestniczył w obiedzie w kasynie oficerskim przy ul. Grodzkiej. Zasłużonym w walkach żołnierzom rozdano wówczas ordery. Wojska rosyjskie nie utrzymały miasta zbyt długo - zaledwie 72 dni. 3 czerwca miasto zdobyły wojska austro-węgierskie i niemieckie. Twierdza Przemyśl należała do strategicznych miejsc we wschodniej części monarchii habsburskiej. Zadania obronne miasta określiła już w 1850 r. specjalna Komisja Fortyfikacyjna w Wiedniu. Twierdza miała blokować główne szlaki wiodące ku Karpatom i Węgrom. Pierwsze prace budowlane prowadzone były w latach 1853-1856 pod kierunkiem gen. inż. Daniela Salisa-Soglio. Po modernizacji umocnień na podstawie planów szefa sztabu gen. Conrada von Hötzendorfa z 1913 r. twierdza miała również służyć za bazę operacyjną dla celów ofensywnych w kierunku Królestwa Polskiego oraz zabezpieczać tereny na odcinku Sambora i Chyrowa. Zniszczenie twierdzy przemyskiej podczas oblężenia oznaczało jednocześnie upadek jej znaczenia. WL
Fotografia: zdobyte działa austro-węgierskie z twierdzy przemyskiej w marcu 1915 r., Narodowe Archiwum Cyfrowe, CC-BY-NC.