czas czytania:
II Zjazd Wyszehradzki
Niedobre stosunki między Polską a Czechami, wynikające z polskich pretensji do Śląska i Mazowsza oraz czeskiego poparcia dla Zakonu Krzyżackiego, w końcu musiały ulec polepszeniu. W tym celu po czterech latach doszło do ponownego spotkania Kazimierza III Wielkiego z Janem Luksemburskim. Dołączył do nich również władca Węgier Karol Robert Andegaweński, odgrywający rolę pośrednika między zwaśnionymi stronami, a także gospodarza, ponieważ po raz drugi zjazd odbywał się w węgierskim Wyszehradzie. Jednakże król czeski nie stawił się osobiście. Wysłał syna Karola, margrabiego Moraw. Oprócz niego pojawił się również Jerzy II Trojdenowicz, książę halicko-włodzimierski oraz potomek Piastów mazowieckich.
Prawdopodobnie to właśnie wówczas dokonano uzgodnień dotyczących dziedziczenia tronu halickiego przez króla polskiego. Na tego rodzaju postanowienie musiał wyrazić zgodę Karol Robert, ponieważ Węgry już od dawna zgłaszały pretensje do tego terytorium. Dlatego też, dla pozyskania sobie przychylności węgierskiej, królewiczowi Ludwikowi, synowi Karola, Kazimierz Wielki obiecał tron polski w razie swojej bezpotomnej śmierci - w owym czasie nic nie wskazywało jeszcze, że za kilkadziesiąt lat rzeczywiście dynastia andegaweńska zasiądzie na tronie krakowskim.
W Wyszehradzie udało się również rozwiązać problem czeski. W zamian za zrzeczenie się praw do Mazowsza i Śląska, Kazimierz uzyskał zapewnienie, że Luksemburgowie nie utrudnią postawienia Zakonu przed sądem papieskim. Niedługo potem odbył się proces przeciwko Krzyżakom w Warszawie, a więc na terytorium neutralnym. Później, po rychłej śmierci księcia Jerzego, Kazimierz III wyruszył na Ruś w celu przejęcia jego dziedzictwa, które w końcu zostało przyłączone do Królestwa Polskiego.
Warto wspomnieć, że wielu historyków kwestionuje datę odbycia się tego zjazdu - niektórzy wyznaczają go na rok 1338, inni idą za Janem Długoszem, wedle którego odbył się rok później.
M. G.-K.
Fotografia: zamek w Wyszehradzie współcześnie, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Prawdopodobnie to właśnie wówczas dokonano uzgodnień dotyczących dziedziczenia tronu halickiego przez króla polskiego. Na tego rodzaju postanowienie musiał wyrazić zgodę Karol Robert, ponieważ Węgry już od dawna zgłaszały pretensje do tego terytorium. Dlatego też, dla pozyskania sobie przychylności węgierskiej, królewiczowi Ludwikowi, synowi Karola, Kazimierz Wielki obiecał tron polski w razie swojej bezpotomnej śmierci - w owym czasie nic nie wskazywało jeszcze, że za kilkadziesiąt lat rzeczywiście dynastia andegaweńska zasiądzie na tronie krakowskim.
W Wyszehradzie udało się również rozwiązać problem czeski. W zamian za zrzeczenie się praw do Mazowsza i Śląska, Kazimierz uzyskał zapewnienie, że Luksemburgowie nie utrudnią postawienia Zakonu przed sądem papieskim. Niedługo potem odbył się proces przeciwko Krzyżakom w Warszawie, a więc na terytorium neutralnym. Później, po rychłej śmierci księcia Jerzego, Kazimierz III wyruszył na Ruś w celu przejęcia jego dziedzictwa, które w końcu zostało przyłączone do Królestwa Polskiego.
Warto wspomnieć, że wielu historyków kwestionuje datę odbycia się tego zjazdu - niektórzy wyznaczają go na rok 1338, inni idą za Janem Długoszem, wedle którego odbył się rok później.
M. G.-K.
Fotografia: zamek w Wyszehradzie współcześnie, Wikimedia Commons, domena publiczna.