czas czytania:
Fryderyk Chopin
na stałe emigruje
z Polski
Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli (w księgach parafialnych zapisano datę 22 lutego). Nazywany był poetą fortepianu, artystą bardziej polskim niż sama Polska. Chopinowie przyjechali z Francji do Polski w 1787 r.; w ich domu polskość była niezwykle pielęgnowana. Ojciec uczestniczył w insurekcji kościuszkowskiej.
Talent Fryderyka Chopina był widoczny od najmłodszych lat. Już jako dziecko zaczął układać melodie. Początkowo gry na fortepianie uczyła go siostra, później zatrudniani byli liczni nauczyciele. Jako siedmiolatek dawał publiczne koncerty, już wtedy porównywany był do Mozarta. Grał dla carowej Marii Fiodorowej czy księcia Konstantego, namiestnika warszawskiego. W latach 1823–1826 uczęszczał do Liceum Warszawskiego. Następnie kształcił się w Szkole Głównej Muzyki w Warszawie. Skończył kurs kompozycji pod kierunkiem Józefa Elsnera. Od samego początku edukacji miał własny styl i tworzył prawdziwe arcydzieła. Takiej doskonałości w tak młodym wieku nie osiągnął ani Mozart, ani Beethoven.
Od 1826 r. Chopin podróżował po Europie. Był w Berlinie i Wiedniu, gdzie po raz pierwszy wydał swoje utwory poza krajem. Jego pierwszą miłością była śpiewaczka Konstancja Gładkowska. W 1830 r. postanowił wyjechać z kraju, pożegnał ukochaną i 5 listopada wyruszył w podróż do Drezna. Do Polski już nigdy nie wrócił, chciał walczyć w powstaniu listopadowym, od czego odwiedli go ostatecznie przyjaciele. W 1836 r. oświadczył się młodziutkiej Marii Wodzińskiej. Ślub jednak trzeba było odłożyć, m.in. z powodu słabego zdrowia Chopina; rodzice Marii Wodzińskiej nie zgodzili się w końcu na to małżeństwo. Dwa lata później Chopin związał się z francuską powieściopisarką Aurorą Dudevant, piszącą pod pseudonimem George Sand (rozstali się w 1847 r.). Stworzył wtedy największe utwory. Jednak zaczął ciężko chorować na gruźlicę.
Chopin cały czas był związany z polską emigracją. Udzielał arystokracji lekcji muzyki, jednak niszczony przez chorobę miał coraz większe problemy finansowe. Status emigranta wybrał świadomie, nie podporządkował się nakazowi cara i nie wystąpił o przedłużenie paszportu w ambasadzie rosyjskiej. Ostatni koncert dał w Londynie 16 listopada 1848 r.
Zmarł 17 października 1849 r. w Paryżu. Pochowany został na cmentarzu Père-Lachaise. Jego serce, zgodnie z życzeniem artysty, zostało przewiezione do Polski i złożone w kościele Świętego Krzyża w Warszawie.
Ilustracja: Rycina Rudolfa Schustera przedstawiająca jeden z ostatnich warszawskich koncertów Chopina w salonie Antoniego Radziwiłła, Polona, CC-BY-NC
Od 1826 r. Chopin podróżował po Europie. Był w Berlinie i Wiedniu, gdzie po raz pierwszy wydał swoje utwory poza krajem. Jego pierwszą miłością była śpiewaczka Konstancja Gładkowska. W 1830 r. postanowił wyjechać z kraju, pożegnał ukochaną i 5 listopada wyruszył w podróż do Drezna. Do Polski już nigdy nie wrócił, chciał walczyć w powstaniu listopadowym, od czego odwiedli go ostatecznie przyjaciele. W 1836 r. oświadczył się młodziutkiej Marii Wodzińskiej. Ślub jednak trzeba było odłożyć, m.in. z powodu słabego zdrowia Chopina; rodzice Marii Wodzińskiej nie zgodzili się w końcu na to małżeństwo. Dwa lata później Chopin związał się z francuską powieściopisarką Aurorą Dudevant, piszącą pod pseudonimem George Sand (rozstali się w 1847 r.). Stworzył wtedy największe utwory. Jednak zaczął ciężko chorować na gruźlicę.
Chopin cały czas był związany z polską emigracją. Udzielał arystokracji lekcji muzyki, jednak niszczony przez chorobę miał coraz większe problemy finansowe. Status emigranta wybrał świadomie, nie podporządkował się nakazowi cara i nie wystąpił o przedłużenie paszportu w ambasadzie rosyjskiej. Ostatni koncert dał w Londynie 16 listopada 1848 r.
Zmarł 17 października 1849 r. w Paryżu. Pochowany został na cmentarzu Père-Lachaise. Jego serce, zgodnie z życzeniem artysty, zostało przewiezione do Polski i złożone w kościele Świętego Krzyża w Warszawie.
K.S.
Ilustracja: Rycina Rudolfa Schustera przedstawiająca jeden z ostatnich warszawskich koncertów Chopina w salonie Antoniego Radziwiłła, Polona, CC-BY-NC