czas czytania:
Bitwa pod Zawichostem
Pod Zawichostem oddziały księcia Leszka Białego pokonały wojska ruskie księcia Romana Halickiego. W bitwie brał także udział brat Leszka – Konrad, a faktycznym dowódcą był wojewoda mazowiecki Krystyn. Armia ruska przyparta do wysokiego brzegu Wisły uległa całkowitemu rozbiciu, zginął też książę Roman. Bitwa była finałem ruskiego najazdu na ziemie polskie i ostatnim akordem zerwanego przez Romana przymierza polsko-ruskiego. Śmierć Romana rozpoczęła okres walk o władzę na Rusi.
Do walki o wpływy i schedę po Romanie stanęli Leszek Biały i król węgierski Andrzej II. Ostatecznie, w 1206 r., podzielono się wpływami – Halicz miał być domeną Andrzeja, Włodzimierz – Leszka. Polski książę nie zdołał utrzymać wpływów zdobytych na Rusi. Bezpośrednim wynikiem sukcesu polskiego oręża i polskiej dyplomacji było mocniejsze związanie z Polską ziemi przemyskiej i dobre stosunki z synem Romana, księciem Danielem Halickim. Bitwa była punktem zwrotnym w historii zmagań polsko-ruskich, a jej wynik stał się fundamentem polskiej ekspansji na Ruś, której apogeum przypadło na wiek XIV.
Ilustracja: Leszek Biały („Królowie i książęta – rysunki Jana Matejki, Wiedeń”, nakład Maurycego Perlesa, [ok. 1893]), Wikimedia commons, domena publiczna
Ilustracja: Leszek Biały („Królowie i książęta – rysunki Jana Matejki, Wiedeń”, nakład Maurycego Perlesa, [ok. 1893]), Wikimedia commons, domena publiczna