Zatwierdzenie statutu Galicyjskiego Towarzystwa Tatrzańskiego
3 sierpnia 1873 roku w domu Ludwika Eichborna w Zakopanem postanowiono założyć Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie. Inicjatorem był Feliks Pławicki, który także współtworzył projekt statutu, podpisanego następnie przez członków założycieli 31 grudnia 1873 r. 19 marca 1874 r. statut został urzędowo zatwierdzony przez Namiestnictwo we Lwowie.
31 maja 1874 r. walne zgromadzenie Towarzystwa uchwaliło zmiany w statucie, polegające m.in. na wykreśleniu z nazwy Towarzystwa przymiotnika "galicyjskie" i przeniesieniu siedziby z Nowego Targu do Krakowa. Nowy statut został zatwierdzony przez władze 8 października 1874 r. i od tego czasu Towarzystwo Tatrzańskie nabrało charakteru międzyzaborowego. Od 1919 r. używano nazwy Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, choć formalnie nazwę tę wprowadziła dopiero zmiana statutu w 1922 r.
Towarzystwo Tatrzańskie było pierwszą na ziemiach polskich organizacją górską. Cele jego działania zapisano w następujących punktach: "1. badanie Karpat oraz rozpowszechnianie wiedzy o nich, 2. popularyzacja zwiedzania gór oraz pomoc w dostępie do nich, 3. ochrona zwierząt alpejskich (kozic i świstaków), 4. wspieranie przemysłu górskiego". Dodatkowym, niepisanym celem stało się zintegrowanie Polaków w jednej organizacji. Stopniowo Towarzystwo rozwinęło działalność wydawniczą i od 1876 r. zaczął się ukazywać rocznik — "Pamiętnik Towarzystwa Tatrzańskiego". Towarzystwo zakładało również oddziały - pierwszy w 1876 r. w Stanisławowie.
WL
Fotografia: grupa turystów obok szałasów schroniska Towarzystwa Tatrzańskiego na Hali Gąsienicowej w 1899 r., Polona, CC-BY-NC.
