Urodził sie książę Bolesław Wstydliwy

Był synem Leszka Białego (zm. 1227) i ruskiej księżniczki Grzymisławy (zm. 1258). Osierocony przez ojca, wczesne dzieciństwo spędził wraz z matką uwięziony przez stryja Konrada Mazowieckiego na zamku w Czersku i Sieciechowie. Bolesław znany jest powszechnie jako mąż swojej świętej żony Kingi (Kunegundy), którą poślubił jako trzynastolatek w 1239 r. Królewna Kinga, córka Beli IV, króla Węgier, miała w momencie zamążpójścia 5 lat. Czas najazdu Mongołów (1241) Bolesław spędził na Węgrzech, skąd wrócił do Polski wezwany przez możnych krakowskich. Pokonawszy stryja Konrada w bitwie pod Suchodołami w 1243 r., objął we władanie ziemię krakowską i sandomierską. Czasy panowania Bolesława to apogeum rozdrobnienia dzielnicowego ziem polskich. Bolesław był najspokojniejszym spośród piastowskich książąt, drugi najazd Mongołów (1259-1260) przeczekał na Węgrzech lub w Sieradzu, powierzywszy uprzednio obronę dzielnicy wojewodzie krakowskiemu. Książę wielce zasłużył się polskiemu Kościołowi, spośród 143 dokumentów 85% stanowią nadania kościelne. Bolesław był między innymi fundatorem kościoła św. Franciszka z Asyżu w Krakowie (1249), starał się też - bez powodzenia - o stworzenie misyjnego biskupstwa dla ziem jaćwieskich w Łukowie. Za panowania księcia 8 maja 1254 kanonizowano w Krakowie biskupa i męczennika św. Stanisława. Bolesław zasłynął wydaniem licznych przywilejów lokacyjnych: dla Bochni 1253, Krakowa 1257, Jędrzejowa 1271. Przydomek Wstydliwy (łac. Pudicus), wedle kronikarzy, zawdzięczał Bolesław skromności obyczajów i ślubom czystości, które złożył wraz z żoną. Książę Bolesław zmarł 7 grudnia 1279 r., pochowany został w krakowskim kościele Franciszkanów.

Ilustracja: Grzymisława z synem Bolesławem Wstydliwym w więzieniu u Konrada Mazowieckiego na drzeworycie według obrazu Jana Matejki z 1880 r., Polona, CC-BY-NC.